عَلىُّ: لاَ تَمْزَحَ فَیَذْهَبُ بَهَاؤُکَ، وَلاَ تُکْذِبْ فَیَذْهَبُ نُورُکَ، وَإیَّاکَ وَخِصْلَتَیْنِ الضَّجْرِةُ وَالْکَسَلُ، فَاِنَّکَ إِنْ ضَجَرَتْ لَمْ تَصْبِر عَلى حَقٍّ، وَاِنْ کَسَلْتَ لَمْ تُؤَدِّ حَقَّاً
.
ترجمه
:
اى على،مزاح نکن،که ارزش وشخصیّت را مى برد، دروغ نگو نورت را مى برد، و برحذر باش از دو خصلت: تنبلى و کسل بودن، پس بدرستى که اگر تنبل شدى بر حقّى صبر نمى کنى. و اگر کسل شدى حاضر نیستى که حقّى را ادا کنى
.
شرح حدیث
:
در این جا مقدارى درباره مزاح و شوخى بحث کنیم: از گناهانى که موجب دریده شدن پرده ها مى گردد، ردّ و بدل کردن سخنان بیهوده و شوخى براى خنداندن مردم است براى این که بدانید اصل این عمل چه اندازه از نظر اسلام مذموم است به این حدیث توجّه فرمایید
:
رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود: «گاهى است که انسان سخنى مى گوید تا هم محفلان خود را بخنداند، ولى همان سخن، او را (از نظر هلاکت و بدبختى) به جایى دورتر از ثریّا ساقط مى کند
».
و در جایى دیگر مى فرماید: «شوخى زیاد آبرو را مى برد». کلمات بسیارى از رهبران بزرگوار ما در این زمینه رسیده و با بیانهاى مختلف این نکته را تذکّر داده اند که شوخى و مزاح با ایجاد دشمنى و کینه میان افراد موجب دریده شدن پرده هاى اجتماعى گشته و مردم را نسبت به یکدیگر گستاخ و بى شرم مى سازد
.